“Dus luister niet naar je moeder, dan komt alles goed”. Deze zin komt uit een gedicht van Annie M.G. Schmidt en is al jaren mijn lijfspreuk en de rode draad in het werk dat ik maak. Het herinnert me eraan om eigenwijs te zijn en vanuit nieuwsgierigheid en vol verwondering mijn eigen weg te volgen. Door de beelden die ik maak probeer ik de wereld, en mijn plek daarin, te begrijpen en te laten zien. Het zijn open beelden die een universele schoonheid in zich dragen en die de kijker uitnodigen om er iets van zichzelf in te herkennen. Geladen met symbolische betekenis probeer ik met mijn beelden een brug te bouwen tussen het persoonlijke en het universele. Daarbij vind ik mijn inspiratie door de ogen van hen die buiten de maatschappij staan en hun kinderlijke onbevangenheid en naïviteit niet verloren zijn. Verwondering, kwetsbaarheid en plezier zijn hierbij onmisbaar.
Mijn werk laat zich lezen als een poëtisch beeldverhaal waarin het ritme van de beelden een belangrijke rol speelt. Wanneer je de beelden los van elkaar bekijkt lijkt er een bepaalde willekeurigheid te zijn maar wanneer je ze in combinatie met elkaar ziet en op een bepaalde volgorde dan ontstaat er een verhaal. Bij het samenstellen kies ik voor een intuïtieve flow, gekozen op kleur, sfeer en emotie en altijd is er een sterke wisselwerking tussen vorm en inhoud. Sommige beelden dienen zich plotseling aan en voelen direct goed, andere beelden moet ik een tijdje bij me dragen en dan kan het zomaar weken duren voordat ik uiteindelijk het beeld maak. Het maakproces is een kwestie van geduldig beitelen en wegvegen, het ene na het andere beeld aandragen en toevoegen. Wat overblijft is een visueel feest dat doet verlangen naar meer.
Ik hoop beelden de wereld in te brengen die de ogen van mensen openen voor al het bijzondere en magische om ons heen. Beelden die vooral vragen oproepen, geen kant en klare antwoorden.
- Alleen met het hart kun je goed zien. Het wezenlijke is voor de ogen onzichtbaar -
De kleine prins – Antoine de Saint-Exupéry
